2006
A large, seemingly disordered, pile of used white garments is squeezed onto the inside of both windows of Het Torrentje. K.D. Martin sews everything together by hand, making large stitches that remain like scars on the clothes. Gradually, a tapestry of clothes sewn together emerges. On Thursday, a normal weekday, at dawn, she sits there. Sunday, the conclusion of a week, late at night as the day turns to night she sits there again and sews. In a way, the textile history of the city of Almelo is linked to an archetypal image.
Een grote, schijnbaar ongeordende, berg gebruikte witte kledingstukken is aan de binnenkant van de beide vensters van Het Torentje gedrukt. K. D. naait alles met de hand aan elkaar, maakt grote steken die als littekens op de kleding achterblijven. Langzamerhand ontstaat een tapijt van aan elkaar genaaide kleren. Op donderdag, een normale weekdag, bij het ochtendgloren zit zij daar. Zondag, de afsluiting van een week, ’s avonds laat als de dag overgaat in de nacht zit ze daar weer en naait. Op een bepaalde manier wordt de textielgeschiedenis van de stad Almelo verbonden met een archetypisch beeld.
Katharina D Martin maakt videokunst, performances en installaties. In Het Torentje brengt ze op een hedendaagse wijze installatie en performance samen. Zij werkt veel met symbolisch materiaal, zoals melk, as of zoals in Het Torentje met kleding die gedragen is. Filosofische beschouwingen bepalen de inhoud van haar werk, bijvoorbeeld de tijd die het fenomeen beschrijft van de transformatie en in het bijzonder hoe een vrouw hiermee omgaat. Ondanks dat zijn haar werken steeds een uitdrukking van een vraag, vrij van absolute statements. Ze stimuleren de toeschouwer zelf vragen respectievelijk antwoorden te formuleren.
Text by Anne Berk
Dutch art critic and curator
